کمبود چه ویتامینی باعث پیسی می شود؟ زینک یا ویتامین های دیگر؟
تنها روش انتقال بیماری سل، انتقال آن از یک فرد مبتلا به این بیماری است. چون سل یک بیماری عفونی واگیردار است. وقتی یک فرد مبتلا به سل، سرفه یا عطسه می‌کند، حرف میزند یا آواز می‌خواند، ذرات حامل باکتری سل در هوا پراکنده می‌شوند.
هنگامی که فرد مبتلا به بیماری سلیاک غذای حاوی پروتئین گلوتن می‌خورد، بدن او به این پروتئین واکنش بیش از حد نشان‌داده و به پرز‌های روده آسیب می‌رساند. هنگامی که این ویلی‌ها آسیب می‌بینند، روده‌ی کوچک نمی‌تواند مواد مغذی موجود در غذا‌ها را به درستی جذب‌کند و منجر به سوء‌جذب شده و اغلب باعث اسهال، خستگی، کاهش وزن، نفخ و کم خونی می‌شود. همچنین می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند کاهش تراکم استخوان، سقط جنین، ناباروری و حتی شروع بیماری‌های عصبی یا سرطان‌های خاص شود.
روش‌های مختلفی برای تشخیص سل وجود دارد. اگر علائم اولیه در شخص ایجاد شود، برای تشخیص نهایی باید از تست سل کمک گرفت.
در ادامه این مقاله قصد داریم به‌طور کامل به این سؤال پاسخ دهیم که «بیماری سل چیست؟». همچنین راه‌های تشخیص و درمان این بیماری را بررسی می‌کنیم.
این هم جالبه: جونگ ایوم بانوی بازرس سریال دونگی بیرون سریال + عکس های جذاب
یکی از اعضای خانواده بیماری سلیاک یا درماتیت هرپتی فرم داشته‌باشد.
۸ ترفندهای کاربردی برای تمیز کردن فر خانگی که کارتو آسون میکنه!
یکی از بیماری‌های گوارشی که چندان بیماری سل به کدام قسمت بدن آسیب میزند شایع نیست اما مشکلات زیادی برای مبتلایان به آن ایجاد می‌کند، بیماری سلیاک است. این بیماری از انواع بیماری‌هایی است که فرد نمی‌تواند نوعی ماده‌ی غذایی خاص را تحمل کند و با خوردن این ماده به مشکلات جدی برمی‌خورد.
پس قار و قور شکم ممکن است اتفاق بیفتد. البته به خاطر داشته‌باشید که ضرورتا قار و قور شکم نمی‌تواند نشانه‌ی بیماری سلیاک باشد. ممکن است که این علامت در افراد بروز کند اما نمی‌تواند تنها علامت نشان‌دهنده‌ی این بیماری باشد.
علائم پیسی و تمام آنچه باید از نشانه های این بیماری بدانید.
امید است که بتوانیم با کمک خدا و همراهی شما عزیزان بستری آموزنده و سرگرم کننده فراهم آوریم.
در نظر داشته‌باشید اگر قبل از اینکه برای بیماری سلیاک آزمایش‌دهید، میزان گلوتنی را که می‌خورید متوقف کنید یا حتی آن را کاهش دهید، ممکن است نتایج آزمایش را تغییر دهید.
[۱۰۴] در آسایشگاه‌ها ظاهراً مزایایی هچون هوای تازه و کار ارائه می‌کردند اما حتی تحت بهترین شرایط، ۵۰٪ از افرادی که وارد آنجا می‌شدند، ظرف پنج سال فوت می‌کردند (حوالی سال ۱۹۱۶)[۱۰۴]